Czy mops jest rasą zdrową?

I tak, i nie. Z całą pewnością mopsy otrzymały miano rasy obciążonej wieloma schorzeniami dzięki całej masie pseudohodowców, którzy rozmnażają je bez względu na stan zdrowia. Hodowli nastawionych głównie na zarobek jest więcej niż  tych, którym na sercu leży dobro rasy, a wszystkie statystyki i opinie wydawane są przez pryzmat ogółu. Prawdą również jest to, że dążenie przez wiele lat do wyimaginowanego ideału przez hodowców wpłynęło niekorzystnie na rozwój rasy. Kolejna prawda to z góry wydany wyrok przez lekarzy weterynarii, który wrzuca wszystkich hodowcow i wszystkie mopsy do jednego worka.
W takiej sytuacji na pewno istotną rzeczą jest zakup mopsa z dobrej, dbającej o zdrowie rodziców, hodowli. Dobra hodowla to również doświadczeni hodowcy, którzy poradzą i pomogą nam w trudnych sytuacjach, nie unikając odpowiedzialności.
Kupując mopsa z dobrej hodowli musimy jednak sobie zdawać sprawę, że rasa ta jest specyficzna i należy zapoznać się z wszystkim chorobami dotyczącymi rasy zanim zdecydujemy się na posiadanie mopsika.
Mimo wszystko, pamiętać trzeba, że mops to pies jak każdy inny. Odpowiednia dieta, odpowiednia dawka ruchu i dużo miłości sprawią, że nasz mały przyjaciel będzie się cieszył, przez 14 - 15 lat, długim i pięknym życiem.

PDE - mopsie zapalenie mózgu.

Choroba ta jest bardzo groźna i praktycznie nieuleczalna. Forma PDE może być przewlekła lub ostra. Typowymi objawami są wszelkie odchylenia neurologiczne, padaczka, drgawki, zaniki widzenia, zachwiana równowaga.

Diagnoza odbywa się na podstawie rezonansu magnetycznego oraz badan genetycznych.      

PDE jest chorobą genetyczną, na którą istnieje test genetyczny. Test określa nam stopień ryzyka zachorowania, jednak nie daje całkowitej gwarancji.
Badania czytamy  w następujący sposób : NN - osobnik niskiego ryzyka, NS - osobnik nosiciel (niskie ryzyko zachorowania) oraz SS - osobnik wysokiego ryzyka (dokładnie osobnik z 12 krotnie większym ryzykiem zachorowania niż osobnik NN lub NS).
Przy czym zwierzęta z mianem NN i NS mają bardzo znikome szanse na zachorowanie i nie powinny budzić naszego niepokoju.
Z następujących skojarzeń otrzymujemy poniższe wyniki u potomstwa :
NN+NN = 100% NN
NN+NS = 50% NN, 50% NS
NS+NS = 25% NN, 25%SS oraz 50%NS
NS +SS= 50% NS , 50%SS
SS+SS = 100%SS

Zatem zakup szczenięcia NN lub NS oznacza zakup osobnika niskiego ryzyka, jednak nie daje nam 100% gwarancji, że szczenię nie zachoruje na PDE. Jeśli nasze szczenię posiada genotyp S/S oznacza jest w grupie wyższego ryzyka, jednak nie ma pewności, że zachoruje.
Optymistyczna wiadomość jest taka, że występowanie PDE w rasie nie jest nagminne, a istniejący test genetyczny zmniejsza znacznie ryzyko zachorowań na tę chorobę.

Rzepki

Zwichnięcia rzepki, czyli przemieszczenia jej na stronę przyśrodkową i boczną zdarzają się znacznie częściej u ras małych niż u średnich i dużych.  Wrodzone zwichnięcia rzepki to 90% przypadków, a tylko 10% to przypadki pourazowe. U mopsów zwichnięcia rzepki się zdarzają, jednak nie jest to przypadłość częsta. Warto jednak, aby nasz maluch był po rodzicach którzy są przebadani.

Stopnie zwichnięcia:

Stopień 0 - rzepki prawidłowe, nie wykazujące odchyleń
Stopień I - palcem można zsunąć rzepkę z bruzdy międzykłykciowej, ale powraca ona na swoje miejsce, kiedy zdejmiemy palec (pies unosi do góry nogę okresowo)
Stopień II - rzepka ulega zwichnięciu samoistnie przy rotacji wewnętrznej piszczeli, rzepka wraca po derotacji lub uciśnięciu palcem (kulawizna lekka i okresowa)
Stopień III - rzepka zwichnięta cały czas, można palcem wcisnąć ją do bruzdy, ale po puszczeniu od razu wysuwa się z niej (bardziej nasilona kulawizna ciągła)
Stopień IV - permanentne zwichnięcie rzepki, nie udaje się jej umieścić w bruździe (wygięty grzbiet psa przy poruszaniu się, kończyny nie można całkiem wyprostować)

DM (mielopatia zwyrodnieniowa)

Występuje u psów między 8. a 14. rokiem życia, więc dotyka raczej psy starsze. Mops nie jest rasą wymienianą jako predysponowana, jednak występuje ona w rasie.
Istnieje test genetyczny na DM.
To choroba powodująca niszczenie rdzenia kręgowego, w wyniku czego dochodzi m.in. do niedowładu mięśni kończyn i tułowia, paraliżu. Choroba ma charakter przewlekły, postępujący i jest obecnie nieuleczalna. Jest również trudna do jednoznacznego zdiagnozowania za życia psa, jej objawy są podobne m.in. do dysplazji biodrowej. Uznawana jest często za odpowiednik występujących u ludzi chorób, a mianowicie stwardnienia zanikowego bocznego (choroba Lou Gehrig's) lub stwardnienia rozsianego (MS). Podejmowane są w związku z tym próby stosowania dla chorych psów diety zalecanej przy takich chorobach u ludzi oraz odpowiedniej terapii ruchowej.

Choroby oczu 
We wszystkich rasach występują choroby oczu takie jak PRA, katarakty, RD, dodatkowe rzęsy, entropium, ektropium i wiele innych. U mopsów najczęściej spotykamy nadmiar rzęs, entropium oraz katarakty.
Dlatego też w wielu krajach obowiązkowe są badania kliniczne oczu przed uzyskaniem praw hodowlanych.
U mopsów dodatkowo występuje pigmentacyjne zapalenie spojówki. Jest ono spowodowane okrągłym, dużym okiem, które jest narażone na urazy oraz wysychanie, co sprzyja podrażnieniom. Pigmentacyjne zapalenie, nie jest chorobą genetyczną i jeśli występuje w stopniu umiarkowanym nie utrudnia psu funkcjonowania. Warto stosować sztuczne łzy, aby oczy były dobrze nawilżone, co korzystnie wpłynie na ich stan.
Dodatkowo, mopsy mają czesto problem z odprowadzeniem łez. Kanały łzowe bywają wąskie lub zapchane. Zazwyczaj małe mopsiki wyrastają z tego i łzawienie pojawia się tylko w wieku młodzieńczym. Jednak jeśli łzawienie jest obfite i nas niepokoi warto skonsultować to z okulistą.

Mops - rasa brachycefaliczna

Mops należy do ras brachycefalicznych - czyli do ras o krótkich, spłaszczonych pyskach i dużych kwadratowych głowach. Rasy tego typu są bardziej wrażliwe na wysokie temperatury ze względu na mniejszą możliwość chłodzenia. Chrapanie, sapanie, słabsza wydolność fizyczna to cechy występujące w tej rasie, jednak nie są normą i każdy dobry hodowca powinien eliminować psy z hodowli o poważnych wadach utrudniających wydolność (wąskie nozdrza, przerost podniebienia miękkiego). U szczeniąt często występują wąskie nozdrza, które wraz z wiekiem i rozrostem głowy poprawiają się. Jednak czasami jest wymagana korekta (poszerzenie) nozdży aby poprawić oddychanie naszego malucha. Niekiedy potrzebna jest również korekta miękkiego podniebienia, które z wiekiem powoduje gorszą wydolność oddechową. Niestety lekarze weterynarii proponują korektę nozdrzy bądź miękkiego podniebienia praktycznie każdemu mopsikowi nie zależnie czy ona jest potzrebna czy nie.  Dlatego warto decyzję o zabiegu podjąć razem z hodowcą jeśli mamy taką możliwość.
Dobra kondycja mopsa jest konieczna dla ogólnego zdrowia naszego psa.Nasze mopsy nie mają żadnych problemów wydolnościowych, krok w krok towarzyszą springerom na spacerach, pływają równie chętnie. Oczywiście w trakcie upalnych dni spacery odbywają się rano i wieczorem, staramy się unikać spacerów w pełnym słońcu. Jeśli rodzice naszego szczenięcia są zdrowymi, wydolnymi oddechowo mopsami, mamy dużą szansę, że i nasz mopsik taki będzie.
Na pewno na wydolność oddechową ma wpływ aktywność fizyczna, ogólna kondycja oraz waga naszego pupila. Pamiętajmy więc o rozsądnym karmieniu oraz aktywności naszych mopsów.

Kaszel wsteczny

Kaszel wsteczny, bądź kichanie wsteczne (napadowy wdech, ang. reverse sneeze) to dość powszechny objaw ze strony układu oddechowego. Obserwuje się go zdecydowanie częściej u psów małych ras. Choć jest on zupełnie nieszkodliwy, zaobserwowanie tego odruchu może być zaskakujące i nieprzyjemne dla właścicieli. Zwierzę podczas napadu kaszlu napina się i wyraźnie zasysa powietrze do środka. Taki napad kaszlu wstecznego trwa od kilku sekund do kilku minut. Jeśli występuje sporadycznie, nie nagminnie to nie wymaga wizyty u weterynarza.

Skóra i alergie

W dzisiejszych czasach większość ras oskarża się o alergie. Jest to oczywiście wina cywilizacji, sztucznego jedzenia oraz detergentów jakich używamy w domu. Mops nie różni się od innych ras i również tu zdarzają się szeroko pojęte alergie. W naszej opinii naturalne jedzenie, zdrowy i aktywny tryb życia zmiejsza tę skłonność do minimum.
Ponadto rasy krótkowłose mają większą tendencję do nużycy i świerzbowca, tu jednak z pomocą idzie nam profilaktyka. Regularnie stosowane preparaty takie jak Advocate, Stonghold oraz Bravecto zabezpieczają mopsy całkowicie.

Większość wypisanych chorób występuję również u innych rasy. Trzeba pamiętać, że nie istnieje rasa, która nie ma obciążeń genetycznych. Tak więc i mops ma swoje przypadłości zdrowotne. Kupujmy mopsa świadomie, wyposażeni w wiedzę na temat rasy. Kupno szczenięcia z dobrej hodowli, gdzie rodzice posiadają badania na pewno daje nam większą szansę na nabycie zdrowego mopsika, który będzie cieszył się dobrym zdrowiem. Jednak należy pamiętać, że każde szczenię jest żywym stworzeniem, nie jest to przedmiot na który otrzymamy dożywotnią gwarancję. Zakup maluszka z profesjonalnej hodowli zagwarantuje nam pomoc ze strony hodowcy, dostęp do jego wieloletniej wiedzy i doświadczenia, co w trudnych przypadkach jest rzeczą bezcenną.